Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Σήμερα, δίνουμε ένα ζεστό φιλί στη μαμά μας.....


Σήμερα, 12 Μαίου είναι η σημαντικότερη ημέρα του χρόνου, με κάθε σεβασμό προς όσα πιστεύουμε για τη σημασία της γέννησης και της Ανάστασης του Χριστούλη.
Είναι σήμερα Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.
Σα τη μάνα, δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο. Δίνει ζωή, αυτό τα λέει όλα.
Αγαπάμε την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς που μας σέβονται, μα πάνω απο όλα είναι η ΜΑΝΑ.
Χρόνια Πολλά στις μανούλες της ομάδας μας, την προπονήτρια  Πόπη Καλλή και τιις αθλήτριες μας  Νίκη Μανωλάκου, Νιόβη Γκούρα και Πόπη Χατζηκωνσταντή.
Χρόνια Πολλά στην έφορο μας Τασούλα Λιάρου που νόμιζε ότι είχε μία κόρη και βρέθηκε, απο τη λατρεία της για την ομάδα και τα παιδιά, με ...δεκάδες....
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μαμάδες , ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ  ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, αυτής του Πορφύρα, σε βόλει και μπάσκετ.
Και για τις αθλήτριες μας, μία υπενθύμιιση. Ενα φιλί να δώσετε στη μανούλα σας και να δοξάζετε τον Θεό που είστε τυχερές που την έχετε κοντά σας.
Και για όποιες μαμάδες δεν είναι πια κοντά μας, ένα φιλί στην εικόνα τους, στο σπίτι.
Πάνω απο όλα, να αναγνωρίζουμε και να ξέρουμε απο που ήλθαμε και ποιό πρόσωπο θα μας αφήσει τελευταίο στη ζωή.
Και να τη θυμόμαστε τη μάνα.
Πάντα για το καλό μας μιλά, καμμιά φορά σκληρά ή πιεστικά, αλλά, πάντα με ένστικτο και αγάπη.
Μέρα εορτασμού της μητρότητας και ευχαριστιών προς τη μητέρα, με αρχαιοελληνική προέλευση.
Στη σύγχρονη εποχή, η Αμερικανίδα Άννα Μαρία Ριβς Τζάρβις ήταν εκείνη που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή όλων των μητέρων.
Οι αγώνες της ευοδώθηκαν στις 9 Μάιου του 1914, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Μάνα, Χρόνια Πολλά.

Υ.Γ.
Για όσους απορούν, επειδή, δε μας γνωρίζουν.
Ο Πορφύρας κι οι άνθρωποι που τον υπηρετούν, αντιλαμβάνονται τον αθλητισμό ως κοιτίδα πολιτισμού και ως κιβωτό συναισθημάτων κι εκείμησης στο καλό, στο ωραίο, σε αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, μα μόνο να τιμάμε.