Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Ψάχνοντας

Τακτοποιώντας χαρτιά στο σπίτι, έπεσα πάνω σε φθαρμένες και γεμάτες σημειώσεις καταστάσεις, ικανές ωστόσο να με συγκινήσουν ( σιγά το δύσκολο...).
Στην κατάσταση με τα κορίτσια των υποδομών μας, το 2003, ήταν 23 παιδιά.
Οι αθλήτριες που σήμερα είναι στην ομάδα μας κι ήταν και τότε, είναι οι Χριστίνα Φικάι ( δανεική στη Δραπετσώνα ), Μαρία Δελαγραμμάτικα, Ειρήνη Πρίφτη. Τότε, η Ειρήνη, ήταν μόλις 7 ετών....
Την επόμενη χρονιά ήλθαν η Μαριάννα Λιάρου, η Κορίνα Τζερεφού, η Ανδρονίκη Πρίφτη, η Φρόσω Χατζηπέτρου, η Κατερίνα Τσαβαρή.
Και λίγο αργότερα, επίσης απο μικρούλες, οι Διονυσία Παλημέρη και Εβελίνα Θαλασσινού, Ιωάννα Τσιραντωνάκη.
Ακολούθησε η Στέβη Χαλβατζή.
Αυτά τα 12 κορίτσια είναι ο κορμός των Νεανίδων μας, ορισμένες που είναι λίγο μεγαλύτερες ηλικιακά, έχουν ενταχθεί και προσφέρουν στη γυναικεία ομάδα.
Απο τα 7, τα 8, τα 9 τους είναι στον Πορφύρα, πως να μην τον αγαπούν τόσο....
Πέρασαν, ήδη, 10 χρόνια, αλλά, αναπτυσσόμαστε, με μία σταθερή κι αφοσιωμένη βάση και με αθλήτριες τόσο στις υποδομές όσο και στη γυναικεία ομάδα μας, που δέθηκαν με τη φανέλα, με το σήμα, κυρίως με τους ανθρώπους, τη φιλοσοφία του τμήματος και την  κουλτούρα του Πορφύρα.
Το κέρδος μας σε αυτή τη διαδρομή, αυτό είναι.
Ολα τα άλλα, αποκτώνται.
Αυτό, είναι μαγεία, δεν αγοράζεται, δε δημιουργείται, έρχεται με την υπομονή, την ειλικρίνεια, την αγάπη και τον χρόνο.