Πολύ συχνά, οι γονείς ( που πασχίζουν πάντα για το καλύτερο για το παιδί τους και είτε είναι εκπαιδευμένοι είτε όχι, δίνουν έναν αγώνα τον οποίο πρέπει να τιμούν όλοι, έστω με τις υπερβολές που συχνά-πυκνά παρατηρούνται...) βρίσκονται μπροστά σε ένα δίλημμα.
Θέλουν να στείλουν το παιδί τους στον αθλητισμό, αλλά, την ίδια ώρα το βλαστάρι τους, ζητά να κάνει και άλλες δραστηριότητες.
Ετσι, βρίσκεται ένα κοριτσάκι σε ηλικία απο τα 10 έως και τα 14, να ασχολείται, ταυτόχρονα, με βόλει, χορωδία, πολεμικές τέχνες, μπαλέτο, ίσως και με ζωγραφική.
Το φαινόμενο είναι συχνό, συχνότατο.
Η διαδρομή ξεκινά απο το κολύμπι και στη συνέχεια, έρχεται η αλυσίδα των άλλων δράσεων.
Εμείς δεν πρόκειται, δεν έχουμε άλλωστε το δικαίωμα, να πούμε ότι η μία δράση είναι καλύτερη ή χρησιμότερη της άλλης.
Με όποιο σπορ και αν ασχοληθεί ένα παιδί, όφελος θα έχει.
Κερδισμένο θα βγεί και μέσα απο τη δραστηριότητα του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, που δεν είναι αθλητικές ή αμιγώς αθλητικές και έχουν το δικό τους ενδιαφέρον.
Ομως, με αυτό τον...αχταρμά, απλώς, ένα παιδί κάνει λίγο απο όλα και στο τέλος μία τρύπα στο νερό.....
Αυτό είναι το χειρότερο.
Γιατί, στο τέλος, τα αφήνει όλα στη μέση, επειδή κουράσθηκε ή βαρέθηκε.
Και όταν, για παράδειγμα, αποφασίσει στα 15 να αφοσιωθεί στο βόλει, έχει χάσει ήδη πολύτιμο χρόνο.
Είναι θέμα με δύσκολο και λεπτό χειρισμό.
Πως να πάρεις την ευθύνη να κόψεις μία δραστηριότητα απο το παιδί σου, όταν σου λέει ότι του αρέσει....
Ομως, αν κρίνουμε απο τα παιδιά που επιστρέφουν στο βόλει, όταν πια έχει κλείσει ο κύκλος τους στις υπόλοιπες δράσεις, καταλαβαίνουμε ότι η ευθύνη μας είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Το βόλει δεν είναι εύκολο άθλημα. Απαιτεί κόπο και χρόνο έως ότου φθάσουμε στο σημείο να έχουμε επιτυχία και αυτή έρχεται μόνο μέσα απο τη συνεργασία, αυτή εξόχως διδάσκει, μαζί με την πειθαρχία.
Η πλούσια δεξαμενή των κοριτσιών που έρχονται στο βόλει, μας γεμίζει υποχρεώσεις απέναντι σε αυτές τις ψυχούλες.
Ισως, οι δεύτερες σκέψεις των γονιών και μία καλύτερη προετοιμασία απο μέρους μας, μπορούσε να βοηθήσει ώστε να μη χάνονται κορίτσια απο το βόλει, να επιλέγουν νωρίτερα την κατεύθυνση τους, να γίνει κατανοητό ότι δεν πρόκειται απλώς και μόνο για μία δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου, αλλά, για ένα παιχνίδι μέσα απο το οποίο, μεσομακροπρόθεσμα, θα έχουμε ουσιαστικά οφέλη, αρκεί να βρεθούμε πιο κοντά σε αυτό.
Βέβαια, συνήθως, τα παιδιά που έχουν ταλέντο, δεν έχουν υπομονή, είναι ατίθασα, βιάζονται.
Αυτό το θείο χάρισμα του ταλέντου, δεν προσφέρεται σε όλα τα παιδιά, όμως, μην απορείτε γιατί στο τέλος της ημέρας, παίζουν βόλει όχι μόνο τα περισσότερο ταλαντούχα παιδιά, αλλά ( ίσως περισσότερο αυτά...) τα πιο πεισματάρικα, εργατικά και συνειδητοποιημένα.
Τώρα μπαίνουν οι βάσεις.
Οταν αποφασίσουμε ότι το βόλει μας ταιριάζει, αλλά, έχουμε ήδη φθάσει στην Α΄Λυκείου, πρέπει να κάνουμε άλματα και να έχουμε σιδερένια θέληση ώστε να σταθούμε και να προοδεύσουμε, ανάμεσα σε σχολείο, φροντιστήρια και ξένες γλώσες.
Ας το ξαναδούμε το θέμα, αξίζει η διαδικασία.
Και φυσικά, πριν απο κάθε άλλον, όσοι είμαστε σε ομάδες ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να προσεγγίζουμε με επιστημονικά, πλέον, επιχειρήματα και μέσα τα παιδιά.
Και αυτό, ήδη, μελετάμε ώστε να σχεδιάσουμε για την επόμενη σεζόν, ώστε να μας βρεί έτοιμους το ξεκίνημα της.
Καλή η Α2, ωραία τα καλά λόγια, αλλά, αν δεν προσέχουμε διαρκώς ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ την Ακαδημία μας, όλο το οικοδόμημα θα βουλιάξει τόσο γρήγορα όσο κανείς δε φαντάζεται τώρα...
Και είναι αμαρτία να συμβεί αυτό όταν απλώνουμε δίχτυα παντού, διατηρώντας ως βασικό σημείο αναφοράς μας την Πειραική Χερσόνησο των 60.000 κατοίκων.
Καλή σας ημέρα.
Και όποιος έχει ιδέες πάνω σε αυτό το θέμα, ώστε να γίνουμε καλύτεροι, το μαίηλ μας το βρίσκει στο πάνω μέρος του ιστότοπου μας.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Θέλουν να στείλουν το παιδί τους στον αθλητισμό, αλλά, την ίδια ώρα το βλαστάρι τους, ζητά να κάνει και άλλες δραστηριότητες.
Ετσι, βρίσκεται ένα κοριτσάκι σε ηλικία απο τα 10 έως και τα 14, να ασχολείται, ταυτόχρονα, με βόλει, χορωδία, πολεμικές τέχνες, μπαλέτο, ίσως και με ζωγραφική.
Το φαινόμενο είναι συχνό, συχνότατο.
Η διαδρομή ξεκινά απο το κολύμπι και στη συνέχεια, έρχεται η αλυσίδα των άλλων δράσεων.
Εμείς δεν πρόκειται, δεν έχουμε άλλωστε το δικαίωμα, να πούμε ότι η μία δράση είναι καλύτερη ή χρησιμότερη της άλλης.
Με όποιο σπορ και αν ασχοληθεί ένα παιδί, όφελος θα έχει.
Κερδισμένο θα βγεί και μέσα απο τη δραστηριότητα του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, που δεν είναι αθλητικές ή αμιγώς αθλητικές και έχουν το δικό τους ενδιαφέρον.
Ομως, με αυτό τον...αχταρμά, απλώς, ένα παιδί κάνει λίγο απο όλα και στο τέλος μία τρύπα στο νερό.....
Αυτό είναι το χειρότερο.
Γιατί, στο τέλος, τα αφήνει όλα στη μέση, επειδή κουράσθηκε ή βαρέθηκε.
Και όταν, για παράδειγμα, αποφασίσει στα 15 να αφοσιωθεί στο βόλει, έχει χάσει ήδη πολύτιμο χρόνο.
Είναι θέμα με δύσκολο και λεπτό χειρισμό.
Πως να πάρεις την ευθύνη να κόψεις μία δραστηριότητα απο το παιδί σου, όταν σου λέει ότι του αρέσει....
Ομως, αν κρίνουμε απο τα παιδιά που επιστρέφουν στο βόλει, όταν πια έχει κλείσει ο κύκλος τους στις υπόλοιπες δράσεις, καταλαβαίνουμε ότι η ευθύνη μας είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Το βόλει δεν είναι εύκολο άθλημα. Απαιτεί κόπο και χρόνο έως ότου φθάσουμε στο σημείο να έχουμε επιτυχία και αυτή έρχεται μόνο μέσα απο τη συνεργασία, αυτή εξόχως διδάσκει, μαζί με την πειθαρχία.
Η πλούσια δεξαμενή των κοριτσιών που έρχονται στο βόλει, μας γεμίζει υποχρεώσεις απέναντι σε αυτές τις ψυχούλες.
Ισως, οι δεύτερες σκέψεις των γονιών και μία καλύτερη προετοιμασία απο μέρους μας, μπορούσε να βοηθήσει ώστε να μη χάνονται κορίτσια απο το βόλει, να επιλέγουν νωρίτερα την κατεύθυνση τους, να γίνει κατανοητό ότι δεν πρόκειται απλώς και μόνο για μία δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου, αλλά, για ένα παιχνίδι μέσα απο το οποίο, μεσομακροπρόθεσμα, θα έχουμε ουσιαστικά οφέλη, αρκεί να βρεθούμε πιο κοντά σε αυτό.
Βέβαια, συνήθως, τα παιδιά που έχουν ταλέντο, δεν έχουν υπομονή, είναι ατίθασα, βιάζονται.
Αυτό το θείο χάρισμα του ταλέντου, δεν προσφέρεται σε όλα τα παιδιά, όμως, μην απορείτε γιατί στο τέλος της ημέρας, παίζουν βόλει όχι μόνο τα περισσότερο ταλαντούχα παιδιά, αλλά ( ίσως περισσότερο αυτά...) τα πιο πεισματάρικα, εργατικά και συνειδητοποιημένα.
Τώρα μπαίνουν οι βάσεις.
Οταν αποφασίσουμε ότι το βόλει μας ταιριάζει, αλλά, έχουμε ήδη φθάσει στην Α΄Λυκείου, πρέπει να κάνουμε άλματα και να έχουμε σιδερένια θέληση ώστε να σταθούμε και να προοδεύσουμε, ανάμεσα σε σχολείο, φροντιστήρια και ξένες γλώσες.
Ας το ξαναδούμε το θέμα, αξίζει η διαδικασία.
Και φυσικά, πριν απο κάθε άλλον, όσοι είμαστε σε ομάδες ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να προσεγγίζουμε με επιστημονικά, πλέον, επιχειρήματα και μέσα τα παιδιά.
Και αυτό, ήδη, μελετάμε ώστε να σχεδιάσουμε για την επόμενη σεζόν, ώστε να μας βρεί έτοιμους το ξεκίνημα της.
Καλή η Α2, ωραία τα καλά λόγια, αλλά, αν δεν προσέχουμε διαρκώς ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ την Ακαδημία μας, όλο το οικοδόμημα θα βουλιάξει τόσο γρήγορα όσο κανείς δε φαντάζεται τώρα...
Και είναι αμαρτία να συμβεί αυτό όταν απλώνουμε δίχτυα παντού, διατηρώντας ως βασικό σημείο αναφοράς μας την Πειραική Χερσόνησο των 60.000 κατοίκων.
Καλή σας ημέρα.
Και όποιος έχει ιδέες πάνω σε αυτό το θέμα, ώστε να γίνουμε καλύτεροι, το μαίηλ μας το βρίσκει στο πάνω μέρος του ιστότοπου μας.
Ν.Δελαγραμμάτικας
