Εδώ και λίγο καιρό, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις συντελεστών του βόλει, κυρίως προπονητών, σχετικώς με τις ευθύνες που έχουν οι γονείς των αθλητριών-αθλητών.
Παρατηρώ ότι είναι καυστικές οι αναφορές και απολύτως επικριτικές για τους γονείς εκείνους οι οποίοι κρίνεται ότι ξεφεύγουν απο το ιδεατό πλαίσιο.
Επίσης, βλέπω ότι υπάρχει αποδοχή σε αυτές τις επισημάνσεις απο άλλους συντελεστές του αθλήματος.
Θεωρούν, δηλαδή, ότι δε φταίνε οι γονείς μόνο για φαινόμενα που έχουν σχέση με τη συμπεριφορά τους αλλά και για όσα λένε, ως φυσικά πρόσωπα που κινούνται σε ένα χώρο.
Με άλλα λόγια, όπως εγώ το καταλαβαίνω, οι γονείς....φταίνε για όλα, σύμφωνα με αυτές τις απόψεις και με εκείνους οι οποίοι συμφωνούν μαζί τους.
Καλό είναι να αποφασίσουν οι ειδικοί του αθλήματος τι ακριβώς θέλουν.
Οι γονείς είναι καλοί όταν δίνουν τη συνδρομή, όταν συγκρατούν το παιδί τους για να μη σταματήσει το βόλει επειδή απογοητεύθηκε, κουράσθηκε ή βαρέθηκε ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν ξοδεύουν σε βενζίνες για να μετακινούνται τα παιδιά ως μέλη της ομάδας ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν φέρνουν χορηγίες ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν μαζεύουν ευρώ-ευρώ τα χρήματα ώστε να καλυφθούν οικονομικά εκείνοι που έχουν επαγγελματική ή ημιεπαγγελματική σχέση με το άθλημα ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν ακούν και βλέπουν απρεπείς και ανάγωγες συμπεριφορές προς τα παιδιά τους και δαγκώνονται για να μη μιλήσουν ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν τρέχουν να καλύψουν, με αυτοοργάνωση, τα κενά και τις ελλείψεις των σωματείων, προκειμένου να κορδώνονται άλλοι και άλλες στη συνέχεια ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν πασχίζουν να συγκρατήσουν, να νουθετήσουν, ακόμα και να απομακρύνουν εκείνους που ντροπιάζουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους με τις συμπεριφορές τους, γιατί άλλοι αποφεύγουν να στεναχωρήσουν τον πελάτη ;
Οι γονείς που παλεύουν μόνοι τους με τη ψυχολογία του παιδιού τους, με τη δική τους αγάπη για το άθλημα και με την πίεση που ασκείται απο το σχολείο, συχνά και απο το έτερο ήμισυ, που άλλοτε είναι αδιάφορο και αρκετές φορές είναι εχθρικό προς τον αθλητισμό, είναι καλοί;
Οι γονείς που επιμένουν προς το παιδί τους ότι πρέπει να προσπαθεί και να δείχνει συνέπεια, έστω κι αν οι συντριπτικά περισσότεροι προπονητές δεν επιβραβεύουν τη συνέπεια αλλά πάντα κοιτούν πως θα κάνουν τη δουλειά τους, γιατί φτιάχνουν το όνομα και την επόμενη συνεργασία τους με τα αποτελέσματα, είναι καλοί ;
Οι γονείς να είναι αδιάφοροι, παθητικοί δέκτες, να μη συμμετέχουν, να είναι παρατηρητές όπως σε κάθε θέαμα που δεν τους συγκινεί ; Τότε είναι καλοί ;
Αλλά, αν είναι έτσι βρε παιδιά, που θα βρείτε εκείνους που τρέχουν για να κάνουν όλα όσα χρειάζονται ώστε να ασχοληθείτε εσείς με αυτό που υποτίθεται ότι είναι η δουλειά σας και το αντικείμενο σας και πως θα κάνουν τους....καμπόσους, εκείνοι που στρογγυλοκάθονται στην καρέκλα και παριστάνουν τους παράγοντες ενώ κυνηγούν τα καβούρια που έβαλαν στις τσέπες τους ;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ
Παρατηρώ ότι είναι καυστικές οι αναφορές και απολύτως επικριτικές για τους γονείς εκείνους οι οποίοι κρίνεται ότι ξεφεύγουν απο το ιδεατό πλαίσιο.
Επίσης, βλέπω ότι υπάρχει αποδοχή σε αυτές τις επισημάνσεις απο άλλους συντελεστές του αθλήματος.
Θεωρούν, δηλαδή, ότι δε φταίνε οι γονείς μόνο για φαινόμενα που έχουν σχέση με τη συμπεριφορά τους αλλά και για όσα λένε, ως φυσικά πρόσωπα που κινούνται σε ένα χώρο.
Με άλλα λόγια, όπως εγώ το καταλαβαίνω, οι γονείς....φταίνε για όλα, σύμφωνα με αυτές τις απόψεις και με εκείνους οι οποίοι συμφωνούν μαζί τους.
Καλό είναι να αποφασίσουν οι ειδικοί του αθλήματος τι ακριβώς θέλουν.
Οι γονείς είναι καλοί όταν δίνουν τη συνδρομή, όταν συγκρατούν το παιδί τους για να μη σταματήσει το βόλει επειδή απογοητεύθηκε, κουράσθηκε ή βαρέθηκε ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν ξοδεύουν σε βενζίνες για να μετακινούνται τα παιδιά ως μέλη της ομάδας ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν φέρνουν χορηγίες ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν μαζεύουν ευρώ-ευρώ τα χρήματα ώστε να καλυφθούν οικονομικά εκείνοι που έχουν επαγγελματική ή ημιεπαγγελματική σχέση με το άθλημα ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν ακούν και βλέπουν απρεπείς και ανάγωγες συμπεριφορές προς τα παιδιά τους και δαγκώνονται για να μη μιλήσουν ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν τρέχουν να καλύψουν, με αυτοοργάνωση, τα κενά και τις ελλείψεις των σωματείων, προκειμένου να κορδώνονται άλλοι και άλλες στη συνέχεια ;
Οι γονείς είναι καλοί όταν πασχίζουν να συγκρατήσουν, να νουθετήσουν, ακόμα και να απομακρύνουν εκείνους που ντροπιάζουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους με τις συμπεριφορές τους, γιατί άλλοι αποφεύγουν να στεναχωρήσουν τον πελάτη ;
Οι γονείς που παλεύουν μόνοι τους με τη ψυχολογία του παιδιού τους, με τη δική τους αγάπη για το άθλημα και με την πίεση που ασκείται απο το σχολείο, συχνά και απο το έτερο ήμισυ, που άλλοτε είναι αδιάφορο και αρκετές φορές είναι εχθρικό προς τον αθλητισμό, είναι καλοί;
Οι γονείς που επιμένουν προς το παιδί τους ότι πρέπει να προσπαθεί και να δείχνει συνέπεια, έστω κι αν οι συντριπτικά περισσότεροι προπονητές δεν επιβραβεύουν τη συνέπεια αλλά πάντα κοιτούν πως θα κάνουν τη δουλειά τους, γιατί φτιάχνουν το όνομα και την επόμενη συνεργασία τους με τα αποτελέσματα, είναι καλοί ;
Οι γονείς να είναι αδιάφοροι, παθητικοί δέκτες, να μη συμμετέχουν, να είναι παρατηρητές όπως σε κάθε θέαμα που δεν τους συγκινεί ; Τότε είναι καλοί ;
Αλλά, αν είναι έτσι βρε παιδιά, που θα βρείτε εκείνους που τρέχουν για να κάνουν όλα όσα χρειάζονται ώστε να ασχοληθείτε εσείς με αυτό που υποτίθεται ότι είναι η δουλειά σας και το αντικείμενο σας και πως θα κάνουν τους....καμπόσους, εκείνοι που στρογγυλοκάθονται στην καρέκλα και παριστάνουν τους παράγοντες ενώ κυνηγούν τα καβούρια που έβαλαν στις τσέπες τους ;
ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ
